یاس ارغوانی

منم و بلا و منم و انتظار و منم باید شکر که گاه فراموش می کنم و شاید به کفر منتهی می شود. الها صبرایوبی و شکر علوی و رحمت نبوی را می خواهم میدانم آنان مخصوص بهترین عبادت(بندگانت) است ، ولی ذره ای نیز می توانی به عباد دیگرت بدهی من آن را از تو خواهانم. دوست دارم آنقدر مورد رضایت باشم که به من هم نزد فرشتگانت مباهات کنی . معبودا !ببخش حرفهای خوب و آرزوهای خوب را از من ناچیز می شنوی و من از تو می خواهم . اما تو گفته بودی هرآنکه هستی باز آ. اکنون آمده ام تا با تو باشم . هستی خدایا ؟! پس یا علی!